J.Waligóra, Proza Tadeusza Różewicza, red. W. Walecki

Chcąc uchwycić kolejne etapy i kierunki rozwoju prozy Tadeusza Różewicza, Autor przyjął zasadniczo perspektywę chronologiczną, wykorzystując – na ile to możliwe – kontekst biograficzno-historyczny. Zastosował jednak również i inne reguły systematyzujące, takie jak na przykład ogniska tematyczno-problemowe (wątek podróżniczy), charakterystyczny typ kreacji głównej postaci (figura Anonima) czy też specyficzne właściwości struktury tekstów (brulionowość zapisków autotematycznych, sylwiczność poszczególnych zbiorów lub też niejednoznaczne relacje między materiałem dokumentarnym a lirycznym portretem czy deklaracją synowskich uczuć w tomie Matka odchodzi).